De laatste tijd heb ik bij mezelf angst ervaren en ik zie het om me heen ook gebeuren. Eind 2014 heb ik een aantal keuzes gemaakt; ik heb een jarenlange samenwerking met een bevriende makelaar opgezegd, mijn personeel ontslagen en mijn kantoor opgezegd.

Dit heb ik pas kunnen doen nadat ik in therapie ben geweest, hypnotherapie wel te verstaan. Zo bang was ik. Ik merkte dat de lol van het werk aan het afnemen was. Ik rende van overspannenheid naar gespannenheid en weer terug en toch kon ik niet de keuzes maken die goed voor mij zijn, omdat ik bang was, bang voor de onzekerheid daarna… bang voor de reacties… gewoon bang.

Ik zie de angst ook om mij heen; een Belgische bank zegt de samenwerking met 186 hypotheekadviseurs op. Volgens hen omdat ze zich willen richten op kwaliteitsvolle distributie partners, maar zijn ze niet gewoon bang voor de concurrentie? Bang dat hun product niet goed genoeg is?

Koopsignaal?
Vorige week; een klant vraagt op twitter wie hem aan een offerte voor een arbeidsongeschiktheidsverzekering kan helpen zonder dat hij daar direct geld voor hoeft te betalen. We tuimelen allemaal over hem heen: ‘Gratis advies mag niet!!’ is de reactie. De complete regels waaraan we behoren te voldoen krijgt hij voor zijn kiezen. Terwijl ik in jaren niet zo’n duidelijk “koopsignaal” heb gezien van een klant, behandelen we het koopsignaal niet als zodanig. Waar zijn we bang voor? Dat ons advies niks waard is? Dat de Overheid ons in de kraag grijpt als we zeggen: “Tuurlijk joh, hier heb je een offerte.”

Als diezelfde klant aangeeft binnen zijn brancheorganisatie een goed woordje te willen doen voor de betreffende adviseur die hem helpt, wordt gewaarschuwd dat een aangifte bij de waakhond op de loer ligt omdat hij leads genereert en dat mag niet. Zoiets was vroeger toch gewoon mond-op-mond reclame? Waar zijn we bang voor? Dat onze eigen leadgenerator overbodig wordt?

En wat te denken van de verminderde leenmogelijkheid per 01-01-2015 die door het Nibud is vastgesteld? De een roept nog harder dan de ander: “Dit mag niet, dit kan niet!” Talloze argumenten worden aangedragen om de verscherpte regels te kunnen tegenhouden of terugdraaien. Waar zijn we bang voor? Dat er na 1 januari geen klant meer binnen stapt? Of dat we zelf niet creatief genoeg zijn om er mee om te gaan. Het is al lang een feit dat er elk jaar minder geleend mag worden.

Vooruitgang
Vooruitgang is ook zoiets. Webcamadvies komt eraan, klanten die rechtstreeks naar de verzekeraar of bank gaan, provisieverbod,execution only… Moord en brand wordt er geschreeuwd. Waarom? Vooruitgang is toch mooi? Of zijn we de Iphone, de driepuntsgordel, het wiel vergeten. Allemaal vooruitgang.

Zijn we niet gewoon bang? Bang dat we niet meekomen. Bang dat we geen werk houden. Bang om te durven veranderen.

Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat het meer dan waard is om over je angst heen te stappen. Vanaf 01-01-2015 heb ik geen personeel of kantoor meer. In plaats daarvan heb ik weer lol. De glimlach wordt met de dag groter. Elke dag gebeuren er leuke dingen. Dus dat zwarte gat is er niet.

Bron: InFinance.nl